Jakie nowości wprowadza ustawa UE o dystrybucji ubezpieczeń?

Jest prawdą, że czekają nas nowe zmiany, bo wymaga tego zmiana sytuacji na terenie Europy i otoczenia prawnego. Ale nie będą to nowe, dodatkowe obowiązki. Raczej konsekwentne egzekwowanie już obowiązujących przepisów. Oddzielić trzeba tutaj dwa zagadnienia: regulacji europejskich oraz naszych krajowych.

Regulacje unijne

Parlament Europejski w październiku br. przyjął aktualizację (nowelizację) przepisów dotyczących obowiązkowego ubezpieczenia OC komunikacyjnego. Ale są to zmiany nie dotyczące dystrybucji – czyli nas agentów – ale głównie zakładów ubezpieczeniowych i mają na celu usunięcie występujących luk prawnych oraz zapewnienie lepszej ochrony i równego traktowania wszystkich poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych jednolicie we wszystkich krajach UE. Chodzi głównie o zapewnienie wypłaty odszkodowania każdemu w razie bankructwa Ubezpieczyciela (firmy ubezpieczeniowej) oraz jednolitego w całej UE zaświadczenia dotyczącego historii szkodowej. Obywatele coraz częściej zmieniają miejsca zamieszkania na terenie państw UE i mają kłopoty z zaliczaniem okresów bezszkodowych przy ubezpieczeniach w innym państwie. Jednolite zaświadczenie będzie honorowane we wszystkich państwach.

Dyrektywa komunikacyjna UE

Zmienione prawo europejskie (dyrektywa komunikacyjna) ustala także jednolite wysokości sum gwarancyjnych w obowiązkowych ubezpieczeniach OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w całej UE, bo teraz występują jeszcze różne SG:

  • w przypadku szkód osobowych będzie to 6,45 mln euro za jedno zdarzenie drogowe, niezależnie od liczby poszkodowanych, lub 1,3 mln euro na osobę;
  • i w przypadku szkód na mieniu: 1,3 mln euro na wypadek, niezależnie od liczby poszkodowanych.

Ponadto zmieniono i ujednolicono przepisy wszystkich krajów wyłączające z obowiązku ubezpieczenia pojazdy poruszające się z prędkością mniejszą niż 14 km/h (traktory ogrodowe, skutery inwalidzkie i podobne), rowery elektryczne oraz  pojazdy przeznaczone wyłącznie do sportów motorowych.

Uregulowania te muszą być jeszcze dokończone w wewnętrznej procedurze ustawodawczej oraz ogłoszone w Dzienniku Urzędowym UE. W Polsce ustawodawca musi zmienić prawo – dostosować do wymagań dyrektywy komunikacyjnej w ciągu 2 lat.

Regulacje krajowe

Z mojej wiedzy wynika, że nie planuje się nowych uregulowań dotyczących dystrybucji ubezpieczeń, a więc nie będzie także żadnych nowych obowiązków poza wymogiem przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących dystrybucji ubezpieczeń (IDD). W szczególności chodzi o realizację obowiązków informacyjnych wobec klienta oraz rzeczywiste a nie tylko formalne rozpoznanie potrzeb klienta i zaoferowanie najlepszego wariantu ubezpieczenia. Urząd Komisji Nadzoru Ubezpieczeniowego (UKNF) zapowiada nasilenie kontroli dystrybutorów ubezpieczeń oraz stosowanie środków dyscyplinujących w tym kar finansowych wynikających z ustawy. Trzeba pamiętać, że jeśli agent lub OFWCA (u multiagenta) będzie powodem nałożenia kary administracyjnej (np. za niestosowanie lub tylko formalne stosowanie APK, złe informowanie klienta) to ona będzie musiała ją ponieść.

W związku z tym, 7 października br. UKNF wydał  komunikat o: “Standardowym zakresie kontroli agenta ubezpieczeniowego…”. Są w nim zawarte interpretacje obowiązujących przepisów prawa w zakresie dystrybucji ubezpieczeń. Według określonych w nim standardów będą przeprowadzane kontrole agentów oraz OFWCA. Muszą być one przez wszystkich przestrzegane.

Czego dotyczą zmiany w realizacji obowiązków informacyjnych wobec klienta?

  1. Przeprowadzenie realnej analizy potrzeb klienta (APK) jest obowiązkowe do każdego ubezpieczenia, także przy kontynuacji. Bez realizacji APK nie wolno prowadzić procesu ubezpieczenia i zawrzeć ubezpieczenia.
  2. Klient nie może odmówić uczestnictwa w procesie APK.
  3. Istnieje bezwzględny obowiązek posiadania potwierdzenia przeprowadzenia APK podpisanego  przez Klienta lub w innej formie np. przy APK  zakładów ubezpieczeniowych.
  4. Przy wykonywaniu APK przez agenta/OFWCA, to on ma obowiązek archiwizacji APK i ponosi za to odpowiedzialność prawną. Na każdym APK musi być wpisany nr polisy do której się odnosi.
  5. Zawarcie umowy do aneksu nie pociąga za sobą konieczności przeprowadzania rozpoznania potrzeb, ale zawsze taki kontakt należy wykorzystać do lepszego poznania klienta i jego potrzeb na przyszłość.

Badanie potrzeb klienta – bezwzględnie obowiązkowe

Generalnie, dystrybutor (agent/OFWCA) ma bezwzględny obowiązek przeprowadzić analizę potrzeb i wymagań klienta przed złożeniem każdej oferty lub zawarciem każdej umowy ubezpieczenia – nowej jak również wznowionej. Tylko na podstawie realnie przeprowadzonej analizy potrzeb,  dystrybutor ma prawo  zaproponować klientowi najlepiej jemu odpowiadające ubezpieczenie oraz opcje dodatkowe rozszerzające zakres ochrony, zawsze zgodny z potrzebami klienta.

W Alwis&Secura posiadamy opracowane zasady przeprowadzania APK i są one zgodne także z wymogami określonymi przez UKNF. Najważniejsze aby każdy agent a także OFWCA Alwisa te obowiązki wykonywały, a wiemy że nie wszyscy to robią, lub robią tylko formalnie dla spełnienia obowiązku. Ale robią tak wyłącznie na swoją odpowiedzialność. Obecnie przeprowadzany jest w Alwisie kompleksowy audyt spraw IDD i OFWCA otrzymają od Zarządu uzupełnione zasady – także uwzględniające zgłaszane wcześniej wnioski – do stosowania.

Najważniejsze to stosowanie wszystkich obowiązków  informacyjnych oraz związanych z APK w codziennej działalności przez każdego agenta i OFWCA.


Poprzedni wpis

Ubezpieczenia bez tajemnic – słownik pojęć ubezpieczeniowych

Następny wpis

Pozyskiwanie klientów ubezpieczeniowych online w 2021 roku